Sálmarnir kap. 92

1 Sálmur. Songur sabbatsdagin.

2 Tað er gott at takka HARRANUM, syngja navni Tínum lov, Tú hin Hægsti,

3 um morgunin kunngera náði Tína, um náttina trúfesti Tína,

4 við tíggjustreingjaðum sitara og við hørpu, við streingjaleiki á sitara.

5 Tí Tú hevur glett meg við verki Tínum, HARRI, eg rópi av gleði um tað, ið hendur Tínar hava gjørt.

6 Hvussu stór eru ikki verk Tíni, HARRI! Sára djúpar eru hugsanir Tínar!

7 Skilaleysur maður fatar tað ikki, dárin skilir ikki slíkt.

8 Táið gudleys grógva sum grasið, og øll tey, ið gera órætt, blóma, so er tað bert til at verða oydd við alla.

9 – Men Tú ert høgur til ævigar tíðir, HARRI!

10 Tí fíggindar Tínir, HARRI, ja, fíggindar Tínir, teir ganga til grundar; øll, ið gera órætt, verða sundurspjadd.

11 Tú lyftir horn mítt sum horn villtarvsins, Tú hellir feska olju út yvir meg.

12 Og eyga mítt hyggur við frøi á fíggindar mínar, oyra mítt hoyrir við gleði um hinar óndu, ið reisa seg móti mær.

13 Hin rættvísi grør sum pálmin, hann veksur sum sedristræið á Libanon;

14 tey eru plantað í húsi HARRANS, grógva í forgørðum Guds okkara;

15 enntá gráhærd bera tey ávøkst, tey eru sevjurík og grøn,

16 til at vitna, at HARRIN er rættvísur, Hann, klettur mín, Hann, sum eingin órættur er hjá.

Sálmarnir kap. 92 Uppsetan