Sálmarnir kap. 62

1 Til songmeistaran. Til jedutun. Sálmur. Eftir Dávid.

2 Eina fyri Gudi er sál mín still; frá Honum kemur frelsa mín.

3 Eina Hann er klettur mín og frelsa mín, borg mín; eg skal ikki vikast nógv.

4 Hvussu leingi ætla tit allir at herja á ein mann, bróta hann niður sum hallandi múr, sum vegg, ið stendur á lopi?

5 Alt, ið teir ráðleggja um, er at stoyta honum úr stórleika hansara; teir elska lygn; við munninum signa teir, men í hjartanum banna teir. – Sela.

6 Ver still, sál mín – eina hjá Gudi, tí frá Honum kemur vón mín!

7 Eina Hann er klettur mín og frelsa mín, borg mín; eg skal ikki vikast.

8 Hjá Gudi er hjálp mín og æra mín; sterki klettur mín, skjól mítt er í Gudi.

9 Lítið á Hann altíð, tit fólkini, hellið út hjarta tykkara fyri Honum! Gud er skjól okkara. – Sela.

10 Berur tómleiki eru menniskju, lygn eru mannasynirnir; vektskálin fer upp við teimum, teir eru tómleiki, allir sum teir eru!

11 Lítið ikki á rán, setið ikki tóma vón á rænt góðs! Um ríkdómurin veksur – setið ikki hjartað til tað!

12 Eina ferð hevur Gud sagt, ja, tvær ferðir havi eg hoyrt hetta – at styrkin er Guds.

13 Og náði er hjá Tær, Harri, tí Tú lønir einum og hvørjum eftir verkum hansara!

Sálmarnir kap. 62 Uppsetan