Sálmarnir kap. 57

1 Til songmeistaran. Spill ikki! Eftir Dávid. Songur. Táið hann flýddi undan Saul og var í hellinum.

2 Ver mær náðigur, Gud, ver mær náðigur! Tí hjá Tær søkir sál mín sær skjól, í veingjaskugga Tínum søki eg mær lívd, inntil vanlukkan er av!

3 Eg rópi til Gud, hin hægsta, til tann Gud, sum fullførir verk Sítt fyri meg.

4 Hann sendir hjálp úr Himli og frelsir meg, táið eg verði háðaður av teimum, ið liggja mær eftir lívinum – sela – Gud sendir náði og trúfesti Sína.

5 Sál mín er mitt ímillum leyvur; eg má liggja millum teir, ið goysa eld, millum menniskju, ið hava spjót og pílar til tenn og hvast svørð til tungu.

6 – Vís Teg høgan yvir himli, Gud, dýrd Tín breiðist yvir alla jørðina!

7 Teir hava lagt net fyri føtur mínar – sál mín er niðurboygd; teir grava grøv framman fyri meg – men teir falla sjálvir í hana! – Sela.

8 Hjarta mítt er støðugt, Gud, hjarta mítt er støðugt, eg skal syngja og lovprísa!

9 Vakna, æra mín, vaknið, harpa og sitari – eg skal vekja morgunroðan!

10 Eg skal takka Tær, HARRI, millum fólkini, prísa Tær millum fólkasløgini!

11 Tí náði Tín er stór, líka til himmals, trúfesti Tín líka til skýggini.

12 – Vís Teg høgan yvir himli, Gud, dýrd Tín breiðist yvir alla jørðina!

Sálmarnir kap. 57 Uppsetan