Job kap. 20
Uppsetan
Bíbliu útgáva
Tema
iii.
Zophar’s Second Speech
20:1-21:34
1.
Destruction Awaits the Wicked
20:1-29:1
1
Nú tók Zofar Na’amatitur til orða og segði:
2
„Tí leggja hugsanir mínar mær svar í munnin, og tí stormar í mær:
3
Háðandi ábreiðslu noyðist eg at hoyra, og andi mín gevur mær svar av klókskapi mínum.
4
– Veitst tú tá ikki, at so hevur verið frá ævigum tíðum, frá teirri tíð menniskjan varð sett á jørðina,
5
at fagnaður hinna gudleysu er stokkutur, og at gleði hinna vanheilagu varir bert eina løtu?
6
Um so hugmóð hansara stígur upp til himmals, og høvd hansara røkkur líka upp í skýggini,
7
so gongur hann tó – eins og skarn hansara – til grundar í allar ævir; tey, sum sóu hann, spyrja: „Hvar er hann?“
8
Sum dreymur flýgur hann burtur, og eingin finnur hann meir; hann verður rikin burt sum náttarsjón.
9
Eygað, ið sá hann, sær hann ikki longur, stað hansara fær hann aldri aftur at síggja.
10
Børn hansara noyðast at gera seg vælkend hjá teimum, ið lítið hava at týða, og hendur hansara noyðast at lata góðs hansara aftur.
11
Bein hansara vóru full av ungdómsmegi; men nú liggur hon við honum í moldini.
12
Tóat hitt illa smakkar søtt í munni hansara, tóat hann goymir tað undir tunguni,
13
sparir tað og sleppir tí ikki, heldur tí aftur í gómum sínum,
14
so verður tó matur hansara umskaptur í innvøli hansara og verður ormaeitur innan í honum.
15
Hann gloypti góðsi, men hann noyðist at spýggja tað upp aftur – Gud drívur tað út úr búki hansara.
16
Ormaeitur má hann súgva í seg, tunga høggormsins drepur hann.
17
Ei skoðar hann streymar av olju, løkir av hunangi og róma.
18
Hann má lata aftur tað, ið hann hevur vunnið, og sleppur ikki at njóta tað; nógv góðs hevur hann vunnið, men hann fær lítla gleði av tí.
19
Tí hann soraði tey, sum lítið høvdu at týða, og læt tey liggja; hann rændi hús, ið hann ikki hevði bygt.
20
Hann kendi aldri frið innan í sær – hann skal ikki sleppa undan við skattum sínum!
21
Einki slapp undan áthugi hansara; tí er lukka hansara ikki varandi.
22
Mitt í ríkidømi sínum hevur hann tað trongt, alskyns neyð kemur á hann.
23
Til at fylla búk hansara sendir Gud brennandi vreiði Sína móti honum og letur hana sum regn treingja inn í kropp hansara.
24
Flýggjar hann undan vápnum av jarni, so borar koparbogin hann ígjøgnum;
25
táið hann so togar pílin út úr baki sínum, og hin skyggjandi oddurin kemur út úr galli hansara, falla deyðaræðslur á hann.
26
Alt myrkur er spart saman vælgoymdu skattum hansara; eldur, sum einki menniskja blæsur á, oyðir hann; hann etur tað, sum eftir er í tjaldi hansara.
27
Himmalin opinberar misgerð hansara, og jørðin reisir seg móti honum.
28
Tað, sum hann hevur savnað í húsi sínum, fer burtur; tað verður skolað burt á vreiðidegi Guds.
29
– Hetta er luturin, ið gudleyst menniskja fær frá Gudi, arvurin, ið honum er ætlaður av hinum Alvalda.“