Job kap. 17

b. Job Prepares for Death

17:1-16:1

1 „Andi mín er brotin, dagar mínir eru sløktir, einki uttan gravir bíða mær!

2 Sanniliga, spott er lutur mín, og beiskt er tað, ið eygu míni noyðast at skoða!

3 – Set tó pant, gakk í ábyrgd fyri meg hjá Tær sjálvum – hvør annar fer at rætta mær hondina!

4 Tú hevur jú stongt hjarta teirra fyri skili, tí fert Tú ikki at lata teir sigra.

5 Tann, ið við svikum selur vinir til rán, eygu barna hansara skulu tærast burtur.

6 Eg eri settur fólki til orðtak, eg eri maður, sum verður spýttur í andlitið.

7 Eyga mítt er dapurt av gremju, og allir limir mínir eru sum skuggi.

8 Rættsint stívna av ræðslu fyri slíkum, og hin sakleysi ilskast um hin vanheilaga;

9 men hin rættvísi heldur fast við leið sína, og tann, ið hevur reinar hendur, fær enn meiri styrki.

10 Men tit – komið bert aftur allir samlir! Eg finni so kortini ongan vísmann tykkara millum!

11 – Dagar mínir hvurvu burtur, ætlan mín varð sundurskrædd – hjartaogn mín!

12 – Nátt gera teir til dag; ljósið – siga teir – er nærri enn myrkrið, ið liggur beint fyri mær!

13 Táið eg vóni at fáa deyðaríkið til bústað, reiði mær legu í myrkrinum,

14 táið eg rópi til grøvina: „Tú ert faðir mín!“ – til maðkin: „Tú ert móðir mín og systir mín!“

15 – hvar er tá vón mín! – Vón mína – hvør eygnir hana!

16 Til portursláir deyðaríkisins fer hon niður, táið eg nú sjálvur fari til hvíldar í moldini!“

Job kap. 17 Uppsetan