Fyrsta Mósebók kap. 15

Uppsetan
Bíbliu útgáva
American Standard Version EN Danska Bíblian DK King James Version EN Victor Danielsen FO
Tema
Ljóst tema Myrkt tema
Skriftstødd
Lítil Miðal Stór
Fleir
Strong's Orð Jesusar í reyðum Yvirskriftir
vii. The Covenant Between the Parts
15:1-21:1
1 Nakað eftir hetta kom orð HARRANS til Ábram í eini sjón; Hann segði: „Óttast ikki, Ábram! Eg eri skjøldur tín; løn tín skal verða ógvuliga stór!“
2 Men Ábram svaraði: „Harri HARRI, hvat ætlar Tú at geva mær! Eg fari jú barnleysur burtur, og hesin Eliezer úr Damaskus skal arva hús mítt!“
3 Ábram legði aftrat: „Tú hevur jú einki avkom givið mær, og ein tænari, sum føddur er í húsi mínum, kemur at arva meg!“
4 Men tá kom orð HARRANS til hansara; Hann segði: „Nei, hann skal ikki arva teg! Ein ið kemur út úr tínum egna lívi, hann skal arva teg!“
5 So fór Hann út við honum og segði: „Hygg upp móti himli og vita, um tú kanst telja stjørnurnar!“ Og Hann segði við hann: „Soleiðis skal avkom títt verða!“
6 Og Ábram trúði HARRANUM, og Hann roknaði honum tað til rættvísi.
7 Síðani segði Hann við hann: „Eg eri HARRIN, sum leiddi teg burtur úr Ur í Kaldea til at geva tær hetta landið í ogn!“
8 Men hann segði: „Harri HARRI, av hvørjum kann eg vita, at eg skal eiga tað?“
9 Tá segði Hann við hann: „Fá Mær tríára gamla kvígu, tríára gamla geit, tríára gamlan veðr, turtildúvu og dúvuunga!“
10 Hann fekk Honum nú øll hesi dýrini, skar tey av um miðju og legði helvtirnar av hvørjum dýri, hvørja beint yvir av aðrari; fuglarnar skar hann tó ikki sundur.
11 Tá skutu rovfuglar seg niður á teir deyðu kropparnar, men Ábram stygdi teir burtur.
12 Táið sólin so var um at fara niður, og fastur svøvnur var fallin á Ábram, tá kom ræðsla og stórt myrkur á hann.
13 Tá segði Hann við Ábram: „Tað skalt tú vita, at avkom títt skal búgva sum fremmant í einum landi, ið ikki er teirra; tey skulu vera trælir hjá fólkinum har og verða illa viðfarin av teimum í 400 ár.
14 Men eisini tað fólkið, ið tey skulu træla hjá, skal Eg døma. Síðani skulu tey fara haðani við nógvum góðsi.
15 Men tú skalt fara í friði til fedrar tínar og verða jarðaður á góðum elliárum.
16 Og í fjórða ættarliði skulu tey koma aftur higar – tí enn hava Amoritar ikki fylt syndamál sítt.“
17 Táið nú sólin var undirgingin, og myrkt var vorðið, sást rúkandi ovnur og logandi eldur, sum fór fram millum teir sundurskornu kropparnar.
18 Henda dagin gjørdi HARRIN sáttmála við Ábram og segði: „Avkomi tínum gevi Eg hetta land, frá Egyptalandsá at Stórá, ánni Eufrat,
19 tað er land Kenita, Kenizita, Kadmonita,
20 Hetita, Perizita, Refa’ita,
21 Amorita, Kána’anita, Girgasita og Jebusita.“
0 vers vald

Trýst á vers fyri at leggja afturat ella taka burtur.

Fyrri kapittul
Næsti kapittul